Sen yoksun ya
Gecenin bir yarısı yok
İki yarısı, dört çeyreği var
Akreple yelkovan arasındaki açı
Hep hüzün derece
Sen yoksun ya
Gözlerime kümelenen acının
Kesişimleri var beynimde
Ve birleşimleri yüreğimde
Sen yoksun ya
Çarpanlarına ayrılmış bedenimin
Bir daha bir araya gelmeme olasılığı var
Sen yoksun ya
Kurduğum cümleler edilgen çatılı ve geçişsiz
Anlam belirsizliği içinde
Sen yoksun ya
Odamda nem açığı artarken
Gözlerimde nem doyma noktasında
Ayın dört hali var ama hiç hali yok
Sen yoksun ya
Uykuma koloniler kurdu sokak lambaları
Zaman milattan öncesi kadar anlamsız
Engizisyon mahkemelerine düşmüş kadar bahtsızım
Sen yoksun ya
İvme kazandı yalnızlığım
Homojen bir karışım gibi şimdi duygularım
Ve atom çekirdeği kadar küçük
İçimdeki umut.
Sen yoksun ya
Bir septik kadar şüpheciyim
Bir entüsyonist kadar sezgici
Sen yoksun ya
Evrim teorisi kadar saçmayım
Nötr atomlar gibi hareketsiz
Ve sen yoksun ya
Manik depresif bir hastayım
Halisünasyonlar görüyorum ara sıra
Ama sen olsaydın şimdi yanımda
Eminim varlığının yokluğuna oranına "k" derdim
Bu kadar problemli olmazdım
İşlemimin birim elemanı olurdu
Seninle geçirdiğim zamanın modunu alırdım
Bir fonksiyonu olurdu içimdeki umudun
Bir de senden kalan hatıraların polinomu
Kök 2 kadar küskün olmazdım hayata
Pi gibi uzayıp gitmezdi hayallerim
Fiziksel bir denkleme gerek kalmazdı
Kimyasal çözülmeler gerçekleşirdi içimde
Romantizm yaklaşımımı ben de öne sürerdim
Her filozof gibi
Şüpheyi amaç değil, araç olarak kullanırdım
Biraz da rasyonalist takılırdım elbette
Varlığının getirdiği sıcaklıkta erime noktamı saptardım
O da olmazsa mutlak nemin maksimum neme oranını hesaplardım
Yalnız, yüzle çarpmazdım
Sana bağlanacağımdan bağıl nemim artardı kesinlikle
Sonra Romalı bir asilzade gibi
Arslanlara kur yapardım
Kanunî kadar namlı, Colomb kadar şanslı olurdum
Yeni bir element de ben bulurdum
Ve senin ismini verirdim ona
F kuvveti uygulardım şu üzerime gelen duvarara
Yalnızlığı, kurduğumuz düş denkleminde
Diğer tarafa atıp kök içinde bırakırdım
Belki de Pisagor teoremi kadar anlamlı olurdum
Benzerlik teoremini kullanarak,
Seni bir güle benzetirdim
İşte böyle;
Aslında sen olmasan ben olur muydum?
Ve sen olmasan ben şair olur muydum?
Yıl:2004
Saat: 00.54
Yorumlar
Yorum Gönder