seyfikalem

    Söz dinlemeyen çocukla nasıl başa çıkılır?   Çocuklara sürekli olarak “Oğlum/kızım dur, çocuğum yapma, evlâdım yeter! dersiniz fakat çocuklar bir şekilde durmaz ve sizin istemediğiniz o şeyi yapmaya devam eder. Siz onlara topla şurayı! dersiniz, onlar da sözünüzü dinler ve öyle bir toplar ki orayı eskisinden de berbat hale getirirler (!).   Sanki onların bu durumu, size bir meydan okuma gibidir. Bu yüzden ebeveynler sıklıkla böyle durumları çocuklarının davranışlarını cezalandırma zamanı olarak algılar. Yine de burada olan biten şey, çocuğun meydan okuması veya söz dinlemeyişinden çok, onun gelişimiyle ilgilidir. Şayet çocuğun beyninin nasıl geliştiğinin farkında olursanız, bu tür durumlarda hem çocuğunuzun gelişmekte olan karakterini hem de davranışlarını daha iyi hale getirmesine yardımcı olabilirsiniz.   Çocuğun prefrontal korteksi (beynin alın lobunun ön kısmı) çok ciddi bir şekilde gelişimini sürdürür. Prefrontal korteks eleştirel düşünmeden, problem çözmeden, dürtülerin kont

Her yıl ABD, Haziranın Üçüncü Pazarını “Babalar Günü” olarak kutluyor. Tabi ben hemen başta konunun menşeine dair cehaletimi izhar etmeliyim. Bir haberi okuyunca, bizim de ABD’yi takip ederek Hazira’nın üçüncü Pazarı’nda mezkûr günü kutladığımızı gördüm. Bu habere göre, İrlanda, Meksika, İngiltere, Kanada, Hindistan gibi ülkeler de mezkûr günü “Babalar Günü” olarak kutluyor. Fakat, Avustralya gibi bazı ülkeler de farklı bir günü “Babalar Günü” olarak kutlamayı tercih ediyor. Avustralya bu gün için, Eylül’ün ilk Pazarını tercih ediyor. Norveç, İsveç ve Finlandiya gibi ülkeler de Kasım’ın İkinci Pazarında kutluyor aynı günü. İtalya, İspanya, Portekiz gibi katı Roma-Katolik geleneğine bağlı olanlardan bazıları ise 19 Mart’ta kutluyor bugünü. 19 Mart’ta kutlama, onların inancına göre, İsa’nın annesi Meryem’in kocası Saint Joseph onuruna verilen ziyafetin bugüne tekabül etmesine dayanıyor. Çin de ise Babalar günü 8 Ağustos’ta kutlanıyor. Çünkü Çince’de, 8 kelimesi onlardaki baba kelimesinin

Akademik yazıma ilişkin tecrübelerimi aktarmaya başladığım, bu, ilk yazı. Fakat tecrübelerim henüz olgunlaşmış değil. Bunu bir tarafa koyalım. Gelelim akademik yazının tarihine ya da ilmin nasıl kitapları doldurup taştığına. Durun, durun! Ya da ilmin kütüphanelere sığmayan genişliğine bir göz atalım. İlmin (bence o akademik yazının ta kendisidir) tarihiyle ilgili, tamamen farazi bir söylemle, hiçbir kaynağa atıf yapmaksızın ve atıf yapacak bir kitap da okumaksızın düşünce dünyamdaki bir bulgudan söz edeceğim:   14 gün oldu. Doktora tezimi yazmaya fiilen başladım. Tez yazımına başlarken de Amerika’ya gitmemde çok da etkili olan bir yöntemi tekrar hayata geçirdim: Sabah 5’te kalk ve evi terk et. Amerika serüvenine götüren çalışmalarım, kış aylarına denk geldiği için bazen gece 4 civarında da  evi terk ederdim. Her yer zifiri karanlıkken yola çıkardım. Böylece kargaların kahvaltısından önce işimin başında olurdum. Gece karanlığı ve sessizlik önümdeki işe odaklanmamda o kadar yardımcı olur